Nga RETIN TOKA
Kisha folur rregullisht me të. Pas largimit nga Shqipëria, bisedonim shpesh, ndër të paktët që ruan thjeshtësinë njëjtë si në vendin tonë. Para ndeshjes me Poloninë e pata paralajmëruar se do të shënonte dhe vetëm ashtu siç di ai. Ishte disi i emocionuar: “Kismet vllaçko. Inshallah, n’shpresë të Zotit”. Nuk donte të kalonte në eufori. Mbrëmja e së dielës erdhi shpejt. Zbriti në fushë si titullar dhe po markohej mirë fillimisht nga Polonia. Një moment u harrua dhe e majta e tij e hidhur shkundi rrjetën prej 25 metrash të portierit kundërshtar.
22 mijë zemra u “ngritën peshë”. Mbrëmja ishte e tij. Jasir Asani kishte bërë për vete të madh e të vogël, ku bashkë me Mirlind Dakun përfunduan më shumë se gjysmën e autostradës për Gjermani. Pas ndeshjes me Poloninë, Jasiri kishte ndërruar numrin e telefonit. Çdokush donte, qoftë edhe një përshëndetje nga ai. “U lodha bre vlla. Më marrin soje gazetarësh, s’i kam njoft kurrë. Thirrëm te ky numri i ri”. Më tregoi kontaktin e ri korean. Edhe pse shqipja e tij nuk është e pastër, biseda me të rrodhi lirshëm për revistën Newsbomb dhe pa e kuptuar kohën që kalonte.
Sot të gjithë e njohin dhe e kanë parë si një futbollist që na kujton Arjen Robenin, por sa shumë peripeci, sa shumë vështirësi ka kaluar ky djalosh nga Shkupi. Asnjëherë nuk u dorëzua, përkundrazi pasioni për futbollin e shtyu gjithmonë më para. Kishte besim te aftësitë e tij dhe koha ia vërtetoi se paska pasur të drejtë. Është në “gojë” të Europës, është si “lokomotivë” në fazën sulmuese të kombëtares shqiptare. Jasir Asani u lind në një fshat të vogël të Shkupit, në Batincë. Talenti në futboll u dallua që në moshë të vogël. Babai, Fadili e kishte ëndërr që ta shihte një ditë si profesionist të birin e tij. Mundësitë ekonomike e privonin.
Dëshira ishte e madhe. Vetë ai kishte provuar të bëhej futbollist, por ishte detyruar të punonte në moshë të vogël. Kësisoj, ëndrrën e la në sirtar, që ta hapte i biri i tij. Shumë ulje-ngritje, por ishte aty si mbështetja më e madhe. Rrëfimi i këtij djaloshi që tanimë po jeton të 28-tat tregon se me punë dhe sakrificë asgjë nuk është e pamundur. “Kurrë mos hiq dorë për atë që ke le”, një mesazh nga ai që merr vlerë kur dëgjon për herë të parë historinë e jetës së tij. FËMIJËRIA Në shtëpi punonte vetëm babai. Rroga ishte minimale. Baza materiale për t’u siguruar për të ishte e vështirë. Fadili përpiqej jashtëzakonisht shumë. Një ditë u kthye në shtëpi nga puna. I palëkundur drejtohet nga i biri.....
Artikullin e plotë mund ta lexoni në numrin e njëzetepestë të Revistës Newsbomb.al, e cila ka dalë në treg prej datës 20 Shtator dhe mund ta gjeni në të gjitha pikat e shitjes…
Sondazh
Lexo gjithashtu
