Mandati i Michel Barney në Francë ka zgjatur vetëm tre muaj, pasi ai u rrëzua këtë të mërkurë.
Ligjvënësit francezë kanë votuar mbrëmjen e kësaj të mërkure, 4 dhjetor, për rrëzimin e Qeverisë së kryeministrit, Michel Barnier, vetëm tre muaj pasi ai mori pushtetin.
Një total prej 331 deputetësh votuan në favor të mocionit të paraqitur nga aleanca e majtë NFP, me një shumicë prej 289 të nevojshme për të detyruar qeverinë të largohej nga detyra.
Për miratimin e propozimit nevojiteshin të paktën 289 vota , ndërsa e majta dhe e djathta ekstreme kanë gjithsej 332 vota . Është hera e parë që një qeveri në Francë rrëzohet për shkak të një mocioni për shkarkim që nga viti 1962 dhe sigurisht kjo përkthehet në një humbje e madhe politike për presidentin francez Emmanuel Macron.
Para votimit, në një intervistë televizive, Barnier kishte deklaruar se ende besonte që Qeveria e tij mund t'i mbijetojë mosbesimit.
Por, partia e ekstremit të djathtë, Tubimi Kombëtar (RN), e bëri të qartë të mërkurën në mëngjes se do të votojë së bashku me partitë majtiste për ta rrëzuar Qeverinë. Të majtët e të djathtët, së bashku kishin vota të mjaftueshme për ta rrëzuar Qeverinë.
Një mocion i dytë u paraqit kundër qeverisë nga partia e Le Pen. Megjithatë, duke pasur parasysh mbështetjen e dy partive kryesore, diskutimi i propozimit të dytë u konsiderua i panevojshëm.
Në çdo rast, ky është një nga mandatet më të shkurtra të kryeministrit në dekadat e fundit në Francë, i cili do të rëndojë mbi reputacionin e Barnier. Megjithatë, shumë më tepër, rezultati kërcënon ta zhysë Francën në një periudhë të paqëndrueshmërisë politike.
Debati në Asamblenë Kombëtare
Debati filloi në orën 16:30 për mocionet e censurës nga Fronti i Ri Popullor i së Majtës dhe Fronti Kombëtar i Marine Le Pen. Fillimisht u diskutua dhe u hodh në votim propozimi i së majtës si i ardhur nga një fraksion më i madh.
Duke pasur parasysh mbështetjen e dy partive kryesore, propozimi i së majtës ishte pothuajse i sigurt se do të kalonte.
Michel Barnier në fjalën e tij që mbylli debatin, deklaroi se “e vërteta do të shihet në çdo qeveri”. “Borxhi do të jetë gjithmonë aty”, vazhdoi ai.
Pas kritikave të tij ndaj Marine Le Pen, kryeministri e vuri në shënjestër atë përsëri. “Nuk kemi të njëjtin kuptim për patriotizmin”, tha ai.
Më herët, në ndërhyrjen e saj, kryetarja e Frontit Kombëtar tha se “jemi përpara një momenti të së vërtetës”, ndërsa premtoi se do t’i vijë fundi “qeverisë kalimtare Barnier”. Partia e saj, siç tha edhe ajo, do të ndihmojë në arritjen e këtij përfundimi.
Një mandat tre mujor
Ishte fundi i turpshëm i një qeverie që kishte për detyrë të shpëtonte Francën nga kriza në të cilën kishte hyrë pas zgjedhjeve evropiane. Në fund të fundit, siç vë në dukje Politico , mandati i shkurtër i Barnier do të bjerë si një dështim i përmasave kolosale.
Ai kishte marrë detyrën më 5 shtator me një detyrë të vështirë: të ndihmonte në shuarjen e një stuhie që kërcënonte Francën dhe Eurozonën. Një politikan që kishte shërbyer katër herë si ministër dhe dy herë si komisioner, si dhe negociator i Brexit, u thirr për të miratuar buxhetin në një vend me deficite tashmë të mëdha.
Për një kohë u duk sikur Barnier mund ta bënte atë. Pritshmëritë ishin të mëdha, por ndoshta imazhi që kishim për Barnier ishte i “fryrë”.
Megjithatë, pavarësisht miratimit të heshtur të Marine Le Pen dhe partisë së saj, Barnier nuk arriti të gjente konsensusin që kërkonte për çështjet e rëndësishme, veçanërisht për buxhetin.
Dje, të martën, Barnier bëri një përpjekje të fundit për të fituar pëlqimin e ekstremit të djathtë, duke u kërkuar deputetëve të "tregojnë përgjegjësi". Një thirrje që kur bëhet në një kohë kur janë paraqitur mocionet e shkarkimit, tregon më shumë dorëheqje sesa thirrje nga një kryeministri.
Sondazh
Lexo gjithashtu
