Duhej të ishte një festë për të gjithë të pranishmit, por ajo që u shfaq në Liqenin Artificial me të drejtë ka shkaktuar debate dhe reagime të forta në mesin e pjesëmarrësve. Si në çdo ngjarje, edhe në “Ritualin Satanist të Lakuriqësisë” palët u pozicionuan në dy kahe. Për disa, kjo shfaqje ishte shprehje artistike, ndërsa për të tjerë ishte e papranueshme dhe e papërshtatshme për publikun e gjerë, veçanërisht për fëmijët që ishin të pranishëm.
Një person, i veshur me një kostum që shfaqte pjesë të caktuara të trupit të tij, në një mënyrë shumë eksplicite, solli me të drejtë reagime të ashpra. Kostumi paraqiste organin gjenital dhe gjoksin e zbuluar. Në një shfaqje ku fëmijët dukeshin më të lumtur, kjo zgjedhje ishte jashtëzakonisht e dëmshme dhe e shëmtuar për ta. Ky ishte një shembull i mungesës së kujdesit dhe respektit për publikun, veçanërisht për praninë e fëmijëve.
Edhe pse krijimi artistik mund të shprehë lirinë e shprehjes së individit, është gjithashtu e rëndësishme të kuptohet se çfarë është e përshtatshme dhe çfarë jo për një ngjarje publike. Në një shoqëri ku vlerat kulturore dhe moraliteti janë të ndjeshme, krijuesit duhet të kenë parasysh impaktin e veprës së tyre në publik dhe të bëjnë zgjedhje të arsyeshme në lidhje me atë që paraqesin.
Ndoshta një dialog mes komunitetit artistik dhe publikut të gjerë, mund të sillte një kuptim të përbashkët të kufizimeve dhe vlerave artistike. Në këtë rast Bashkia Tiranë ishte ajo që duhej të kujdesej duke përfaqësuar në dialog qytetarët shqiptarë. Në një shoqëri ku diversiteti është i rëndësishëm, duhet të kemi respekt për ndryshimet dhe të kuptojmë se çfarë përfaqësojnë ato për individët e ndryshëm.
Diçka është e qartë: Arti nuk është vetëm për t’u pëlqyer, por edhe për të ndezur mendjen dhe për të shkaktuar diskutime të rëndësishme. Por, në një moment kur spektatorë janë dhe fëmijët, kjo bie poshtë dhe roli i artit në shoqëri duhet përdorur për të frymëzuar dhe reflektuar vlerat tona.
Sondazh
Lexo gjithashtu
